به گزارش ایسنا به نقل از شبکه الجزیره، این مطالعه حاکیست پدیده خشک شدن دریاچه‌های بزرگ و منابع آبی جهان عمدتا حاصل تغییرات اقلیمی است و این امر موجب تشدید نگرانی‌ها نسبت به کمبود ذخایر آب مورد نیاز برای مصارف کشاورزی، تامین انرژی برق آبی و همچنین مصارف انسانی می‌شود.
یک گروه از کارشناسان بین المللی در این مطالعه تازه خاطر نشان کردند که برخی از مهم‌ترین منابع آب شیرین جهان از ذخایر آبی بین اروپا و آسیا گرفته تا دریاچه «تیتیکاکا» در آمریکای جنوبی طی سه دهه گذشته سالانه حجم قابل ملاحظه‌ای – حدود ۲۲ گیگا تُن – آب از دست داده‌اند. این میزان، حدود ۱۷ برابر حجم دریاچه «مید»، بزرگترین مخزن آبیِ ایالات متحده است.
مطالعه منتشر شده در مجله تخصصی «ساینس» نشان داده است که استفاده ناپایدار انسان، باعث خشک شدن یا کم‌آبی شدید دریاچه‌هایی مانند دریای «آرال» در آسیای مرکزی و «دریای مرده» در خاورمیانه شده است و این درحالیست که دریاچه‌های مصر و مغولستان نیز تحت تاثیر افزایش دما قرار گرفته‌اند.
از سوی دیگر سطح آب در یک‌چهارم از دریاچه‌های دنیا نیز افزایش یافته که اغلب در نتیجه ساخت سد در مناطق دورافتاده مانند فلات داخلی تبت بوده است.
به گفته کارشناسان، دریاچه‌های طبیعی و سدها حدود ۸۷ درصد از حجم آب شیرین زمین را در خود ذخیره می‌کنند، هرچند تنها ۳ درصد از سطح سیاره را پوشش می‌دهند.
«فانگ‌فانگ یائو»، آب‌شناس دانشگاه ویرجینیا که این مطالعه را سرپرستی کرده، می‌گوید که ۵۶ درصد کاهش آب دریاچه‌های طبیعی ناشی از گرم شدن آب و هوا و مصرف انسانی است هرچند که تغییرات اقلیمی سهم بیشتری در این رابطه داشته است.
کارشناسان مطالعات اقلیمی تصور می‌کنند در حالی که برخی مناطق جهان تحت شرایط تغییرات اقلیمی خشک می‌شوند، مناطق مرطوب نیز مرطوب‌تر خواهند شد، با این حال مطالعه جدید می‌گوید که مقدار قابل توجهی از آب حتی در مناطق مرطوب نیز از دست رفته است.
برای مثال کارشناسان در اسپانیا اخیرا گزارش داده‌اند که پس از ماه‌ها خشکسالی، مخازن آب در منطقه شمال شرقی کاتالونیا حدود ۲۶ درصد پر شده است با این حال در مقایسه با سال ۲۰۲۲ که این رقم ۵۸ درصد بوده، کاهش قابل توجهی داشته است.
در ایتالیا نیز اخیرا کاهش سطح آب در دریاچه «گاردا» به‌طور غیرمعمولی نسبت به مدت مشابه در سال ۲۰۲۲ ثبت شده و سطح آب در مقایسه با سال قبل ۵۰ درصد کاهش یافته است.
این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که ۵۳ درصد از سطح آب دریاچه‌ها از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۰ کاهش یافته است.
این گزارش که نسخه اولیه آن در خبرگزاری رویترز منتشر شده، بر اساس داده‌های تصاویر ماهواره‌ای جمع‌آوری شده در بین سال های ۱۹۹۲ تا ۲۰۲۰ میلادی تهیه و تنظیم شده است.
انتهای پیام
