به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله محمدرضا عصمتی صبح چهارشنبه به مناسبت سالروز شهادت شهید بهشتی و ۷۲ تن از یارانش در دیدار با قضات و کارکنان دستگاه قضائی تربت حیدریه اظهار کرد: پیامبران الهی سه شأن دارند، یکی رسالت است که وحی را میگیرند و برای مردم تبیین میکنند و شأن دیگر قضاوت بین مردم و شأن سوم نیز امارت مسلمین و حاکمیت جامعه اسلامی است.
رئیس حوزه علمیه مرحوم هراتی با بیان اینکه قضاوت از شئون انبیا و اوصیای الهی است، گفت: باید متذکر و متوجه به جایگاه قضا باشیم، چرا که بعد از امامت جامعه اسلامی و رهبری جایگاهی بالاتر و ارزشمندتر از قضا در مسوولیتهای اسلامی نداریم.
وی با بیان اینکه قضاوت از شئون انبیا و اوصیا الهی است، افزود: باید متذکر و متوجه به جایگاه قضا باشیم چرا که بعد از امامت جامعه اسلامی و رهبری جایگاهی بالاتر و ارزشمندتر از قضا در مسئولیتهای اسلامی نداریم.
آیت الله عصمتی گفت: قضاوت از شئون انبیا و اوصیا الهی است و در این مطلب هیچ تردیدی بین شیعیان نیست لذا مسئولیت قضائی با اجرایی تفاوت دارد، مسئولیتهای اجرایی باید با واسطه منتصب شود اما قضا شانی از شئون مسلمین است.
رئیس حوزه علمیه مرحوم هراتی با اشاره به اینکه همه مردم به دید مثبت به دستگاه قضا نگاه نمیکنند و حداقلش آن است آن کسی که محکوم میشود راضی نیست، گفت: به شهید بهشتی اعلام کردند روزنامه جمهوری اسلامی در اختیار شماست و این میزان علیه شما سخن میگویند از خودتان دفاع کنید، شهید بهشتی فرمود من یک وقت بیشتر ندارم یا باید صرف خدمت به مردم کنم با اینکه از خودم دفاع کنم و تشخیص دادم آن را صرف خدمت به مردم کنم.
وی بیان کرد: امروز کشورهایی که در دامن غربیها بودند از اربابانشان قطع امید کردند و فهمیدند قدرتی که باید به آن روی بیاورند اقتدار نظام اسلامی است، لذا خدمت به حاکمیت اسلام جزو بهترین کارهای عالم است و خستگی ندارد و بر همین اساس با صلابت و قدرت و اتکای به خداوند متعال کار را به پیش ببرید.
آیت الله عصمتی در پاسخ به گلایه یکی از قضات مبنی بر اینکه حجم کار در دستگاه قضا بسیار زیاد و وقتی برای اعمال فردی و عبادی باقی نمیگذارد، گفت: همین کار شما تزکیه نفس، تهذیب و عبادت است، چرا که تهذیب جدای از این کار نیست و وقتی نیت الهی باشد همه آن عبادت است.
رئیس حوزه علمیه مرحوم هراتی با اشاره به اینکه فتح باب رسیدن به کمال و سعادت انسان همین فعالیتهای اجتماعی است، گفت: همین پرونده که رسیدگی میشود، همان قلم و مطلبی که برمیدارید و مینویسید، تهذیب است و غیر از این چیزی نیست، یعنی هر کسی که تکلیف خود را انجام دهد و مشکل یک مؤمن را حل کند به واقع تزکیه و تهذیب نفس کردهاست.