به گزارش خبرنگار مهر، حسن موسوی رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران گفت: از سال ۷۸ موضوع کودکان خیابانی در سیاست گذری های ما وارد شد و آن زمان بیشترین نقش را شهرداری و بهزیستی برای رسیدگی به وضعیت آنها داشت. یک تجربه حدوداً ۵ ساله را بدون دستور العمل در این زمینه داشتیم تا سال ۸۴ که دستورالعملی در این زمینه نگاشته شد و ۱۳ نهاد و ارگان در این حوزه مسئولیت پیدا کردند.
به گفته این مقام مسئول؛ شهرداری، بهزیستی، کمیته امداد، نیروی انتظامی، علوم پزشکی، بیمه سلامت، بیمه تأمین اجتماعی، سازمان برنامه و بودجه، وزارت کشور، آموزش و پرورش، وزارت امور کار و رفاه اجتماعی و…. در حوزه کودکان کار در ان سال دارای مسئولیت شدند. اما ما موضوع کودکان کار را نباید به چند ارگان تقلیل دهیم. بعد از آئین نامه سال ۸۴ چندین قانون و آئین نامه جدید مثل قانون حمایت از کودکان، قانون حمایت از کودکان بی سرپرست و بد سرپرست، آئین نامه اورژانس اجتماعی و اسناد و قوانین متعددی نگاشته شد که تعداد سازمان‌های متوسلی حمایت از این کودکان را به ۲۷ سازمان رساند.
رئیس سازمان مددکاران اجتماعی ایران افزود: بهزیستی و شهرداری در این سال‌ها بیشترین نقش آفرینی را در رسیدگی به کودکان کار داشته‌اند، اما مشکل ما این است که مسئولیت هماهنگی در استان‌ها استانداری‌ها هستند، مرجع ملی حقوق کودک مستقر در وزارت دادگستری‌ها مسئولیت نظارت بر این آئین نامه‌ها را در سطح کشور بر عهده دارد که در استان به کارگروه اجتماعی فرهنگی ذیل استانداری این مسئولیت را بر عهده دارد.
موسوی افزود: بالای ۸۴ درصد این کودکان مشکل فقر دارند و برای تأمین معاش باید به خیابان بیایند به دو گروه زیر ۱۵ سال و بالای ۱۵ سال هستند و بر اساس قانون کار کشور کودکان بالای ۱۵ سال کارگر محسوب می‌شوند.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: تا نظام رفاه و تأمین اجتماعی ما اثر بخشی نداشته باشد و ماهانه ۶۰۰ هزار تومان کمک هزینه حمایتی بر اساس مصوبه حمایتی مجلس به خانواده‌های بی بضاعت می‌دهیم، طبیعی است که این نظام حمایتی نمی‌تواند کودک کار را از خیابان جمع کند و فقط ممکن است با طرح‌های ضربتی آنها را جمع کند.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران گفت: تجربه ۳۰ ساله نشان می‌دهد بخش عمده کودکان برای معاش در این مافیا حضور پیدا می‌کردند. دستگاه‌های مختلف اهتمام لازم را ندارند که سایر دستگاه‌ها را کنار خود بیاورند، فقط به صورت مقطعی وقتی اتفاقی می‌افتد، طرح و برنامه می‌دهند و اجرایی هم نمی‌شود. کودکان کار دغدغه‌ی جدی دستگاه‌های متولی، ساماندهی کودکان کار نیست و این موضوع را از سال ۷۹ اعلام کرده‌ایم.
موسوی افزود: شورای اجتماعی کشور را هم داریم که رئیس جمهور، رئیس آن است، بارها هم درباره کودکان کار صحبت شده، ولی آن هم نتیجه بخش نبود و در کف خیابان اتفاقی رخ نداد. شهرداری و بهزیستی در این زمینه زورشان بیشتر از این نمی‌رسد.
وی افزود: مصوبات در حوزه کودکان کار را داریم ولی اصلاً اجرایی نمی‌شود. در چند سال اخیر حضور کودکان در میادین و چهار راه‌ها بیشتر شده است. برای برخی خانواده‌ها کار کردن کودک اصلاً بد نیست و برخی‌ها کلاً شغلشان این است و در کنار خانواده کار می‌کنند و خانواده این شغل را پذیرفته است. برخی خانواده‌ها تگدی کری، گل فروشی و شیشه پاک کردن را ننگ نمی‌دانند.
موسوی در پایان گفت: آمار چند سال پیش درباره درآمد کودکان کار نشان داده بود که این کودکان ۲۰ برابر مستمری که به خانواده‌های آنها داده می‌شود، درآمد دارند.
