به گزارش خبرنگار مهر، اعلام استعفای سید حمید سجادی از وزارت ورزش که طی ماه های اخیر بارها و بارها مطرح اما تکذیب می شدبالاخره به واقعیت پیوست و توسط خودِ وی هم تایید شد.
* کاروان هانگژو آسیب پذیرتر از مجموعه ورزش
البته وزیر ورزش تعیین تکلیف نهایی استعفایش را منوط به اعلام نظر رئیس جمهور و تصمیم گیری او کرده و تاکید داشته که تا آن زمان سنگر را خالی نخواهد کرد اما با توجه به عملکرد ۲۲ ماهه سجادی و به خصوص رفت و آمدهای زیادی که به مجلس داشت، تغییر راس دستگاه ورزش کشور خیلی دور به نظر نمی رسید.
به هر حال سجادی از زمانی که متصدی وزارت ورزش شد نتوانست اقتدارش را برای این جایگاه نشان دهد و به همین دلیل بود که بارها از نمایندگان مجلس تذکر و کارت زرد گرفت و بدتر اینکه مدام بحث استعفایش مطرح بود.
با این اوصاف کنار رفتن او شاید به خودیِ خود تبعاتی برای ورزش نداشته باشد اما این اتفاق در آستانه بازی های آسیایی می تواند آسیب هایی را متوجه کاروان اعزامی کند که بعضا بعد از اتمام بازی ها خود را نشان می دهد.
* تفاوت دیدگاه و نمایان شدن تناقض ها
تا به امروز تمام تصمیم گیری ها پیرامون کاروان ورزش ایران در بازی های آسیایی در قالب ستاد عالی به ریاست وزیر ورزش انجام شده است. روسای دو کمیته ملی المپیک ، معاونان وزارت ورزش و اعضای کادر سرپرستی، همگی افراد صاحب نظر در این ستاد بوده اند اما تمام نظرات و تصمیمات وقتی نهایی شد که موافقت و امضای وزیر را گرفت.
به واقع تمام مراحل تشکیل و آماده سازی کاروان با نظر مستقیم و نهایی وزیر ورزش طی شده اما بعد از موافقت با استعفا و انتخاب سرپرست، ادامه کار باید با دیدگاه جدیدی دنبال شود.
درست است که مناف هاشمی به عنوان سرپرست کاروان تاکید دارد که هیچ یک از تصمیمات مربوط به این کاروان تغییر نخواهد کرد اما حتما در همین فرصت باقی مانده تا بازی ها، در جریان بازی ها و شاید هم بعد از آن لازم به اتخاذ تصمیمات جدید دیگری هم باشد که نظر و دیدگاه وزیر ورزش را به عنوان رئیس ستاد عالی بطلبد.
اینجاست که تناقض های آشکاری در تصمیم گیری ها نمایان می شود اگر دیدگاه جایگزین وزیر شبیه خود او نباشد.
بار پاسخگویی روی دوش «رئیس»
درست است که در مورد هر رویدادی، فدراسیون ها مسئول و پاسخگوی عملکرد و نتایج ورزشکار و تیم اعزامی خود هستند اما در مورد رویدادی مانند بازی های آسیایی، این مدیران رده اول ورزش هستند که در این جایگاه قرار می گیرند.
همانطور که آنها در نشست با فدراسیون ها، برای آنها و چگونگی حضورشان در بازی های آسیایی تصمیم گرفته اند، باید با طی کردن مسیر مشابه (نشست با فدراسیون ها به منظور ارزیابی نتایج) در مورد عملکرد کاروان هم پاسخگو باشند.
شاید تعامل وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک برای هر تصمیمی، بی ارتباط با همین پاسخگویی نباشد اما وزیر امروز ورزش هیچ نتیجه واتفاقی پیرامون کاروان را گردن نمی گیرد وقتی استعفا داده است.
قاعدتا جایگزین او هم مسئولیتی را در قبال کاروان بر عهده نمی گیرد وقتی در مراحل اصلی کار نقشی نداشته است. با این اوصاف نوک همه پیکان ها به سمت محمود خسروی وفا رئیس کمیته ملی المپیک خواهد رفت به خصوص اگر نتایج در حد انتظار نباشد.
* ورزش، متزلزل تر از همیشه
بعد از همه کش و قوس ها و چانه زنی ها فی ما بین فدراسیون ها، کمیته ملی المپیک، وزارت ورزش و دیگر نهادها و همچنین سایر چالشهای غیرِ بازی های آسیایی که گریبانگیر ورزش در یکی دو سال گذشته بود، لازم بود ورزش کشور این دو ماه پایانی را به دور از هر هیاهوی جدیدی سپری کُند اما استعفای وزیر، این مهم را از مسافران هانگژو گرفت.
البته ورزش تا پیش از این هم ثبات و قرار لازم را نداشت اما طبیعی است که جابه جایی بالاترین مقام ورزش کشور، نگرانی ها را درمورد شرایط و حتی عمل به وعده ها خیلی بیشتر از قبل می کند.
وزیر ورزش شرایط جسمانی و مسائل پزشکی را دلیل اعلام استعفای خود به رئیس جمهور عنوان کرده در حالیکه وضعیت امروز او مربوط به پنج ماه پیش می شود. شاید بهتر بود اگر مبنایی به استعفا بود خیلی زودتر طرح می‌شد که در این صورت شاید ورزش این هفته ها، مدیری بالای سر خود داشت که پیگیر وضعیت ورزشکاران و کم و کاستی های شان بود نه نتیجه استعفایش.
