به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «تاریخ مختصر برابری» نوشته توما پیکتی به‌تازگی با ترجمه حسین راغفر و کبری سنگری مهذب توسط نشر نو منتشر و راهی بازار نشر شده است. نسخه اصلی این‌کتاب سال ۲۰۲۲ توسط انتشارات دانشگاه هاروارد منتشر شده است.
توما پیکتی نویسنده این‌کتاب، اقتصاددان فرانسویِ متولد سال ۱۹۷۱ است و استاد مدرسه مطالعات عالی علوم اجتماعی و مدرسه اقتصاد پاریس است. او متخصص اقتصاد نابرابری است و کتابی که باعث شهرتش شد، «سرمایه در قرن بیست‌ویکم» است که سال ۲۰۱۳ به چاپ رسید. از دیگر آثار او می‌توان به کتاب‌های «درآمدهای بالا در فرانسه قرن بیستم» و «سرمایه و ایدئولوژی» به‌ترتیب در سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۱۹ اشاره کرد.
مولف «تاریخ مختصر برابری» می‌گوید کتابش تاریخچه‌ای مقایسه‌ای از نابرابری‌های بین طبقات اجتماعی در جوامع انسانی است و به تعبیر بهتر یا خلاصه تاریخ برابری را ارائه می‌کند. از نظر توما پیکتی، جنبشی بلندمدت در طول تاریخ در طلب برابری بیشتر اجتماعی و اقتصادی و سیاسی وجود داشته که او آن را تاریخ برابری می‌خواند. البته این‌تاریخ، صلح‌آمیز و خطی نیست. انواع طغیان‌ها و انقلاب‌ها و مبارزات اجتماعی و بحران‌ها در این‌تاریخ ایفا می‌کنند. این‌تاریخ همچنین با مراحل چندگانه واپس‌روی و درونگرایی هویت‌گرا نشان‌گذاری می‌شود.
پیکتی می‌گوید حداقل از پایان قرن هجدهم، حرکتی تاریخی در طلب برابری وجود داشته است. دنیای اوایل دهه ۲۰۲۰ هرچه‌قدر ناعادلانه به نظر برسد مهم نیست. در مقایسه با سال ۱۹۰۰ یا ۱۹۵۰ برابری‌خواه‌تر است که خود از جهات مختلف برابری‌خواه‌تر از سال‌های ۱۸۵۰ یا ۱۷۸۰ بودند. از پایان قرن هجدهم، گرایشی واقعی و دیرپا به برابری وجود داشته اما قلمروی آن محدود بوده است.
خلاصه سخن نویسنده «تاریخ مختصر برابری» این است که تاریخ حاوی دلایلی برای خوش‌بین بودن است و حرکت انسان‌ها طی قرون گذشته به سمت برابریِ بیشتر بوده است. او می‌گوید قوس تاریخ طولانی است، اما به سمت برابری خم می‌شود. با این همه، این امری خودبه‌خودی نیست و «ما به‌عنوان شهروند باید مهیای این باشیم که برایش بجنگیم، و پیوسته انبوهی از نهادهایی را (باز) بیافرینیم که آن را موجب خواهند شد.»
کتاب پیش‌رو ۱۰ فصل دارد که هرفصل، بخش‌های مختلفی را در بر می‌گیرد. فصول ده‌گانه کتاب به این‌ترتیب‌اند: «مقدمه»، «حرکت به‌سوی برابری»، «تمرکززدایی کُند از قدرت و دارایی»، «میراث برده‌داری و استعمار»، «مساله غرامت»، «انقلاب، منزلت، طبقه»، «بازتوزیع بزرگ»، «دموکراسی، سوسیالیسم و مالیات‌ستانی تصاعدی»، «برابری واقعی در برابر تبعیض»، «خروج از نواستعمارگرایی» و «تمهید یک‌سوسیالیسم دموکراتیک، زیست‌محیطی و چندفرهنگی».
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:
اما دولت چینگ همچنان از قانونی‌کردن تجارت تریاک خودداری کرد. جنگ دوم تریاک (۱۸۵۶_۱۸۶۰) و غارت کاخ تابستانی به دست سربازان فرانسوی و انگلیسی در پکن در سال ۱۸۶۰، در نهایت منجر به تسلیم امپراتور شد. در سال‌های ۱۸۶۲ _ ۱۸۶۰ دولت چین مجبور شد به اروپایی‌ها مجموعه‌ای از مناطق مبادله تجاری و امتیازات سرزمینی اعطا کند و همچنین غرامت‌های گزاف جنگی بپردازد. همچنین، برای پاسداشت آزادی مذهبی، می‌بایست به مبلغان مسیحی اجازه می‌داد تا آزادانه در کشور پرسه بزنند (فارغ از اینکه آیا بودایی‌ها یا مسلمانان یا هندوها می‌توانند از همین حق در اروپا برخوردار شوند یا نه). طنز تاریخ این است: بر اثر همین باجگیری نظامی فرانسوی ها و انگلیسی‌ها بود که دولت چین مجبور شد سنت بودجه‌ریزی اسمیتی خود را کنار بگذارد و برای نخستین‌بار به یک بدهی عمومی بزرگ متوسل شود. این بدهی گلوله‌ای برفی بود و امپراتور چینگ را وادار کرد تا مالیات‌ها را برای تسویه تا مالیات‌ها را برای تسویه‌حساب با اروپایی‌ها افزایش دهد و سپس سهم فزاینده‌ای از حاکمیت مالیاتی کشور را به آنها واگذار کند؛ درست همان‌سناریوی کلاسیک استعماری اعمال زور از طریق بدهی که در بسیاری از کشورهای دیگر (مانند مراکش) می‌توان سراغ گرفت.
این‌کتاب با ۲۷۸ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۱۸۰ هزار تومان منتشر شده است.
