به گزارش خبرنگار مهر، علی دارابی معاون میراث فرهنگی کشور در صفحه مجازی خود نوشت: برای برخی این پرسش است که ثبت جهانی میراث ملموس و طبیعی و میراث ناملموس چه فایده‌ای دارد و دست آورده‌ای آن چیست؟ به مناسبت ثبت ۵۴ کاروانسرای ایرانی در فهرست جهانی یونسکو به صورت خلاصه موارد زیر را تقدیم می‌کنم:
۱. ثبت جهانی یعنی ثبت ثروت ملی و اعتبار برای یک ملت و کشور است هر قدر بیشتر باشد به همان میزان اهمیت بیشتری دارد.
۲. ثبت آثار در یونسکو به مثابه دارایی یک ملت و کشور محسوب می‌شود.
۳. تأثیر بسزایی در توسعه و گسترش توریسم و گردشگری دارد هر کشوری که بیشترین سایت ثبت شده جهانی داشته باشد بی تردید از اولین مقاصد گردشگری در جهان محسوب می‌گردد. ایران در حوزه میراث ملموس و طبیعی جزو ۱۰ کشور اول دنیاست؛
ایتالیا با ۵۸ اثر، چین با ۵۶، آلمان با ۵۱، اسپانیا با ۴۹، فرانسه با ۴۹، هند با ۴۰، مکزیک با ۳۵، انگلیس ۳۲، روسیه با ۳۰ و ایران با ۲۷ اثر به ترتیب رتبه‌های اول تا نهم دنیا را دارند. در حوزه میراث ناملموس ایران رتبه ششم جهان را دارد.
۴. ثبت جهانی تصویر زیبایی از تمدن و فرهنگ ایران را به جهانیان نشان می‌دهد عرصه‌ای که ایران دست بالایی برای معرفی و هنرنمایی دارد.
۵. وقتی یک اثر ثبت جهانی شد تعلق به آحاد جامعه بشری دارد. در کنار یک ملت جامعه جهانی خود را مسئول حفظ و صیانت از آن می‌داند.
۶. مردم هر کشور نسبت به حفظ، صیانت و معرفی آن اثر احساس تعلق و مشارکت بیشتری می‌کنند.
۷. احساس غرور، افتخار ملی برای آحاد افراد یک کشور به خصوص جوانان می‌شود و نقش بزرگی در تقویت و همبستگی ملی دارد.
۸. در شرایط تحریم، تهدیدهای مختلف، ابزار مؤثر، کارآمد برای دیپلماسی عمومی است. چرا که میراث فرهنگی یک ارزش افزوده پایان ناپذیر دارد و در ایجاد صلح، تقویت مناسبات و کاهش منازعات نقش آفرین است.
۹. ثبت آثار جهانی هویت بخش و تشخص و منزلت یک ملت و تمدن ریشه‌دار آن است. آداب و رسوم، سنت‌ها، باورها، عقاید، زبان، پوشش‌ها و آئین‌ها همه و همه در متن زندگی مردم است در عرصه جهانی معرفی می‌گردند.
۱۰. دیپلماسی فرهنگی یعنی همه موارد بالا. در عصر ارتباطات و توسعه مناسبات، ثبت آثار جهانی “جایگاه واقعی” یک کشور و یک ملت را حکایت می‌کند.
ما ایرانیان ملت با فرهنگ و تمدن و متشخصی در جهان بوده و هستیم.
قدر این همه ثروت و دارایی را بهتر و بیشتر بدانیم.
