به گزارش خبرنگار مهر، ایران و چین، دو همکار کلیدی در ابتکار یک کمربند، یک جاده با سابقه‌ای طولانی و دوستی و همکاری رو به رشد در زمینه‌های گوناگون هستند. روابط دیپلماتیک بین این دو کشور در سال ۱۹۷۱ میلادی به طور رسمی برقرار شد و در سال‌های گذشته، این روابط دوجانبه، مثبت و پایدارتر شده است.
ایران و چین دو کشور با تمدنی کهن، به عنوان کشورهای باستانی در مسیر جاده ابریشم هستند و میراث داران فرهنگ، هنرهای گوناگون و منابع گردشگری و تأثیرگذار در دستاوردهای تمدن بشری. تقویت مشترک توسعه میراث فرهنگی و منابع گردشگری بین ایران و چین، نه تنها به تقویت درک متقابل و دوستی بین دو ملت کمک می‌کند، بلکه به گونه‌ای مؤثر، احیا و بهره برداری از میراث فرهنگی و توسعه گردشگری را ارتقا می‌دهد.
موزه هنر شانگهای، بر آن است تا با برگزاری کنفرانس میراث فرهنگی و توسعه گردشگری چین و ایران، از ۲۳ تا ۲۶ اکتبر ۲۰۲۳ (۱ تا ۴ آبان ۱۴۰۲) در شانگهای، گامی مؤثر در تبادل فرهنگی میان دو کشور کهن ایران و چین بردارد.
موزه هنر شانگهای؛ پیشگام در مبادلات فرهنگی
موزه هنر شانگهای به عنوان پیشگام در مبادلات فرهنگی بین المللی، روابط دوستانه‌ای با شخصیت‌های فرهنگی هنری و نهادهای فرهنگی گوناگون در ایران برقرار کرده و به طور متوالی، نمایشگاه‌هایی از ایران در چین برپا نموده است که نمایشگاه نقاشی ایرانی (مینیاتور)، نمایشگاه قالی ایرانی، نمایشگاه هنرهای سنتی و نمایشگاه مشترک هنرمندان کودک و نوجوان چینی و ایرانی، از این جمله اند.
این کنفرانس می‌تواند توسعه و همکاری بالقوه میراث فرهنگی و گردشگری بین دو کشور ایران و چین را از راه گفتگوهای مشترک با هدف بررسی رویکردهای جدید، برای احیا و بهره برداری از میراث فرهنگی، مورد بررسی قرار داده و راه‌های مناسب را اجرایی کند.
موزه هنر شانگهای و مجمع جهانی حفاظت از میراث فرهنگی ناملموس شانگهای، با حفظ ارتباط نزدیک با شخصیت‌ها و نهادهای فرهنگی و گردشگری، بستر مناسبی را برای برگزاری رویداد پیش رو، فراهم کرده است. در این کنفرانس، از مدیران اجرایی در حوزه میراث فرهنگی و گردشگری ایران، رؤسای مؤسسه‌های فرهنگی و هنری و صاحب نظران در حوزه فرهنگ و هنر و گردشگری دعوت به عمل آمده است.
یکی از ایرانیانی که در این کنفرانس شرکت کرده؛ مهدی تمیزی از هنرمندان هنرهای تجسمی در استان اصفهان است. وی در این برنامه درباره تنوع هنری و گردشگری هنری سخنرانی کرد و گفت: گاهی کشف و شهود دنیای خیال، در حین پرداختن به اثر هنری اتفاق می‌افتد. در هر صورت، آن چیزی که به آفرینش اثر هنری می‌انجامد و آنچه اثر هنری را از دیگر آثار هنری ممتاز می‌کند، نگرش یا جهان‌بینی آفریننده آن است. جهان‌بینی‌ای به اندازه کثرت اذهان انسانی، متفاوت و متغیر است و بر این جهان‌بینی، کیفیاتی وارد می‌شود که برخاسته از فرهنگ و زیست‌بوم هر فردی‌ست.
وی ادامه داد: این گونه است که کلید واژه تنوع هنری ماهیت پیدا می‌کند. این تنوع هنری، بیش از آنکه مسئولیت به دوش کشیدن و پربار کردن نمونه‌های گوناگون تاریخ هنر را به عهده داشته باشد، مسئول جوابگویی به نیازهای متفاوت مخاطبان بیشماری‌ست که طالب آن شکل از هنری هستند که جهان‌بینی نزدیکتری با جهان‌بینی خود دارد.
تمیزی گفت: گاهی مخاطب اثر هنری، با آفریننده آن از لحاظِ جغرافیایی، فرسنگ‌ها فاصله دارد، اما چنان خواهانِ آن شکل از زیبایی‌شناسی‌ست که بی‌توجه به بُعدِ مسافت، برای به دست آوردن آن اثر می‌کوشد و رنج سفر به جان می‌خرد. تجربه کشف و شناختِ ارزش‌های فرهنگی و هنری ملل، یکی از تجربه‌های زیبایی‌شناختی‌ست که در هنگامِ سفر به‌دست می‌آید. این کشفِ تازه، به آدمی امکان مواجهه و شناخت جامعه مقصد را می‌دهد؛ همچنین، درک نویافته‌هایی که شناختِ آدمی را از جامعه مادری مبدأ، دوچندان می‌کند.
وی افزود: گاهی نیز مجموعه‌ای از استانداردها و شناسه‌های تثبیت شده‌ای در زیبایی‌شناسی و هنر اقوام خاصی دیده می‌شود که مخاطب آگاه و مشتاق، با توجه به شناخت و مطالعه آنها و به قصد معاشرت با آن نوع از هنر، راهی سرزمینی می‌شود که زادگاه آن گونه از هنر ویژه است.
وی گفت: در این مرحله است که گردشگری هنر، اعتبار معنایی و کارکردی پیدا می‌کند. برگزاری آرت‌فرهای جهانی و اکسپوهای سالانه، تلاشی فرهنگی در جهت جذب مخاطبان خاص دوستدار هنر است. امکان تماشا و شناخت محوطه‌ها و بناهای باستانی و موزه‌ها، راهکار دیگری در جهت جذب مخاطبان خاص دوستدار هنر و متخصصان هنر است؛ همچنین، تعلیم مخاطبان نوپا و علاقمند.
این هنرمند ادامه داد: دست‌ساخته‌های بشر، در طول تاریخ، همواره محل بده بستان خلاقیت، فرهنگ، ایدئولوژی و اندیشه بوده است. جاذبه‌هایی در هنر ملل گوناگون وجود دارد و همین جاذبه‌هاست که میل دیدن و کشف نمونه‌های فرهنگی هنری جوامع را در آدمی زنده نگاه می‌دارد. چنانچه اگر قوانین زیبایی‌شناختیِ ثابتی در میان بود، پیچیدگی‌ها و رمزها و رازها و اساطیر، شکل نمی‌گرفت و آدمی در درک لذت و شهود زیبایی، چیزی کم داشت. این بده بستان هنرمندانه جهانی است که هنرمندان و متفکران از هر طیف فرهنگی در آن فرصت تبادل فکر و اندیشه خواهند داشت.
تمیزی تصریح کرد: جهان امروز، با وجود تنوع هنری و در پی آن، گردشگری هنری، گونه‌ای از جهان بی‌مرز خواهد شد، آن هنگام که پای اندیشه و هنر به میدان آید. جنگ‌های قومی و قبیله‌ای و ایدئولوژیک، فروکش می‌کنند. زبان، مفهوم جهان‌شمولی پیدا می‌کند و یگانگی و تکثُّر، با وجود تفارُقِ معنا، در یک مسیر واحد قرار می‌گیرند؛ همگی با هدف یگانه، متعالی و زیبایی به نام صلح؛ آنچه مردمانِ این کره کوچک خاکی به آن نیاز دارند.
