آشپزخانه میعادگاهی برای خدمت به زوار الحسین (ع)؛ عشق امام حسین (ع) به ما توان کار می دهد

به گزارش پیام خبر، به نقل از رویداد شیراز، چندسالی است که راهپیمایی اربعین حسینی به یک میعادگاه تبدیل شده؛ میعادگاهی که زمینه‌ای برای وصل عاشقان به معشوق خود شده است و فضایی برای عرض ارادت عاشقان اهل بیت(ع) به حضرت سیدالشهدا(ع). در این میان هر کسی سعی می‌کند گوی سبقت را در خدمت‌رسانی به زائرالحسین(ع) برباید، به امید آنکه در چشم ارباب بیشتر بیاید. گویی همه آمده‌اند که «والسابقون السابقون» باشند و در سرما یا گرما خدمت کنند به زائرانی که پای پیاده خود را به میعادگاه عشق می‌رسانند.

سال‌ها می‌گذرد و از آن زمانی که اربعین در پاییز و هوای مطبوع بود، به دلیل چرخش ماه‌های قمری، اکنون اربعین در دل گرما افتاده است. اما این هوای جهنمی نیز برای عاشقان ارباب، بهشتی است. وقتی پای به سرزمین عراق می‌گذاری و صدای «مای بارد» عرب‌ها را می‌شنوی که با لبخند صدایت می‌زنند تا آب خنک به تو بدهند، به یاد قدم‌های جابر بن عبدالله انصاری می‌افتی که برای زیارت امام حسین(ع) رفت و ما امروز جای او و حتی به نیابت از رقیه بنت‌الحسین(س) هم زیارت می‌کنیم.

در گرمایی که طاقت انسان را می‌گیرد، معمولاً به داخل ساختمان پناه می‌برند، اما خادمانی که در آشپزخانه خدمت می‌کنند، از گرمای داخل به گرمای بیرون پناه می‌برند. وقتی آب جوش می‌آید تا برنج دم شود یا روغن داغ می‌شود برای پیازداغ و سیب‌زمینی سرخ‌شده، دیگر گرما غیرقابل‌تحمل است.

خدمت عاشقانه و معجزه‌وار در موکب احمد بن موسی(ع)؛ از آشپزخانه تا دل‌ها

احمد استادی، در گفت‌وگویی صمیمانه از روزهای پرکار و پرشور خدمت به زائران اربعین در مرز شلمچه می‌گوید: ما حدود چهار سال است که این مسیر را آغاز کرده‌ایم. آشپزخانه موکب احمد بن موسی(ع) از سال گذشته به‌طور کامل راه‌اندازی شده و امسال به لطف امام حسین(ع) به موکب مسجد امام جعفر صادق(ع) سپرده شده است.

روزانه هزاران وعده غذای گرم برای زائران

به گفته مسئول آشپزخانه موکب احمد بن موسی(ع)، حدود ۲۰ نفر از شیراز آمده‌اند و ۱۵ روز بی‌وقفه خدمت می‌کنند. روزانه چهار تا پنج هزار وعده صبحانه، ناهار و شام آماده و بین زائران توزیع می‌شود. گاهی حجم جمعیت آن‌قدر زیاد است که تلاش‌ها دوچندان می‌شود، اما عشق به امام حسین(ع) همه سختی‌ها را شیرین می‌کند.

عشقی که وصف‌ناپذیر است

استادی می‌گوید: عشق به امام حسین(ع) قابل وصف نیست. هر قطره عرق و هر تلاش ما فقط برای اوست.

معجزه‌ای که دل‌ها را آرام می‌کند

او خاطره‌ای را چنین تعریف می‌کند: یک روز پدری با پسر ۱۲ ساله‌اش برای کمک آمدند. بعد از ۲ روز، پسر گفت: «بابا من می‌خوام برم کربلا.» پدر پول نداشت، اما در مرز شلمچه مردی غریبه همه هزینه‌ها را پرداخت و حتی هتل سه‌شب برایشان رزرو کرد. این معجزه‌ای از دستگاه امام حسین(ع) است که هر روز شاهدش هستیم.

من سال ۶۶ چهارده‌ساله بودم و در جبهه صحنه‌هایی دیدم که هر وجب خاکش با خون شهدا متبرک بود. می‌دانم هرکس به دستگاه امام حسین(ع) وصل شود، رهایش نمی‌کند. پارسال پسرم بیمار شد و پزشکان علت را نمی‌دانستند، اما من عهد کرده بودم اربعین را زمین نگذارم. بچه‌ام را سپردم به امام حسین(ع) و به کربلا رفتم. بعد از مدتی، دکترها گفتند بیماری به طرز معجزه‌آسایی برگشته است. امسال هم سعید، پسرم، آمده تا در شلمچه خدمت‌رسانی کند.

حسین(ع) همان نگینی است که خلفای جور حتی با گاوآهن و آب‌ بستن تلاش کردند اثری از مقبره‌اش نماند، اما امروز او زنده است و قبله قلب‌ها از پیر و جوان تا مسلمان و مسیحی شده است؛ معجزه‌ای حسینی که سرش بر نیزه، سوره کهف می‌خواند.

کد خبر ۲۵۸۱۱۵