بهرام مولایی در گفتگو با ایسنا اظهار کرد: طبق نظریات روانشناسان هیچ فردی نمیتواند از معماری و جلوههای آن فرار کند و معماری بر تفکر، تواناییهای شناختی، ذهنی، جسمی و احساس افراد تأثیرگذار است.
وی افزود: مکانهای گوناگون پیامهای مختلفی را برای افراد به همراه دارند، گاهی اوقات برخی از مکانها بار مثبت و منفی دارند؛ بنابراین میتوانند در تقویت احساس عزت نفس و رضایت افراد نقش داشته باشند.
مولایی با اشاره به تأثیر عوامل مختلف در محیط و ایجاد آرامش برای افراد، گفت: پژوهشگران معتقدند زمانی افراد میتوانند در محیط و مکانهای گوناگون احساس آرامش و آسایش داشته باشند که عوامل مختلف مانند نور، گیاهان، مصالح استفاده شده، روشهای ساخت و ساز، دما و شرایط هوا مطلوب باشد؛ چراکه تمام این موارد در رفاه و سلامت نقش دارند.
این روانشناس ادامه داد: انسانها در برابر مسائل برداشت کلی دارند؛ اما حواس بر تفکر، احساسات و عملکرد تأثیرگذار است؛ اگر حواس با پیامهای مثبت تحریک شود، میتواند اثر تقویتکننده و آرامبخش ایجاد کند، بنابراین محیط و فضا میتواند بر تفکر و الگوهای رفتاری تأثیر بگذارد و انگیزه، عملکرد و تمرکز را تقویت کند.
وی با بیان اینکه افراد در مکانهای گوناگون احساسات متفاوتی را تجربه میکنند، گفت: اگر در محیطی احساس ناخوشایندی داشته باشیم، میتواند منجربه بیقراری، ناراحتی، حساسیت شدید، بیحالی و اضطراب شود.
مولایی تصریح کرد: کارشناسان معتقدند معماری نادرست، همراه با سایر عوامل نامناسب، میتواند باعث ایجاد استرس، فرسودگی، ایجاد علائم روانی و بیماریهای جسمی شود.
این روانشناس و مشاور خانواده با بیان اینکه تمایلات افراد و فرهنگ شهرهای مختلف در این زمینه مؤثر است، افزود: پژوهشهای گوناگونی در این زمینه انجام شده و براساس نتایج این مطالعات افراد ترجیح میدهند در خانههایی زندگی کنند که با فرهنگ گذشته همخوانی و مطابقت دارد؛ بنابراین در شهرهای ایران بناها و سکونتگاههای شهری با توجه به این دو عامل طراحی میشوند و شهرهای لرستان هم از این قاعده مستثنی نیست.
وی ادامه داد: در گذشته خانههای قدیمی طراحی جالب و جذابی داشتند، برای زن و مرد کوبهای مجزا در نظر گرفته میشد، دالانهای عریض و طویل، حیاطهای بزرگ، اندرونی و بیرونی و پردههایی که در ورودی منازل نصب میشد از این جریان حکایت داشت؛ برای اینکه حریم خانه از دید افراد غریبه مخفی بماند و در چنین خانههایی خانواده بسیار حرمت داشت.
انتهای پیام