خبرگزاری مهر – گروه استان‌ها- ندا سپاهی: دشت سجزی با ۴۳ هزار هکتار وسعت در ۳۵ کیلومتری شهر اصفهان، در گذشته نه‌چندان دور دارای مرغزار و چمن زارهای طبیعی بود اما خشکسالی، برداشت بی‌رویه از سفره‌های آب‌های زیرزمینی، شور شدن آب‌های سطحی و زیرزمینی، بهره‌برداری غیر اصولی از اراضی گچی و رهاسازی باطله‌های معدنی و از بین رفتن سنگفرش حفاظتی سطح خاک، این دشت را در مدت زمان کوتاهی به یکی از کانون‌های اصلی تولید ریزگردها تبدیل کرده است.
هم‌اینک ۵۰ کوره آجر پزی غیرمجاز در این منطقه از شرق اصفهان فعالیت می‌کنند.
بر اساس مطالعات دانشگاهی میزان فرسایش بادی سالیانه در سجزی ۷۰ تُن در هکتار است در حالی که مقدار مجاز برای این پدیده یک تُن است، از طرفی اکوسیستم شکننده این منطقه حرکت گرد و غبار به سوی اصفهان را تشدید کرده است.
وزش بادهای شرقی غربی در سجزی بویژه در تابستان گرد و غبار این منطقه بیابانی را به سمت شهر اصفهان می‌آورد که پس از ترکیب با ریزگردهای ناشی از ترافیک، صنعت و سوخت‌های فسیلی سلامت مردم را بشدت تحت تأثیر قرار داده است.
بگفته ابوطالب امینی مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان اصفهان ۲۵ هزار هکتار کانون بحرانی در شرق اصفهان وجود دارد که منابع طبیعی استان در سطح ۱۲ هزار هکتار عملیات بیولوژیک انجام داده و ۱۰ هزار هکتار دیگر کانون فوق بحرانی است.
تیرماه امسال علی محمد طهماسبی بیرگانی دبیر ستاد ملی مقابله با گردوغبار در بازدید از دشت سجزی و فعالیت کوره‌های غیرمجاز گچ و آجر، این منطقه را یکی از بحرانی‌ترین کانون‌های گردوغبار کشور دانست و گفت: استان اصفهان حدود ۲ میلیون و ۷۴۰ هزار و ۱۶۶ هکتار مناطق غبار خیز دارد که میزان گردوغبار تولیدی این مناطق ۳۶۸ هزار و ۲۸۱ تُن در سال برآورد می‌شود.
بر اساس آمار موجود ۳۵۰ کوره آجر پزی در استان اصفهان وجود دارد که بیش از ۲۰۰ کوره در شعاع ۵۰ کیلومتر شهرها فعالیت می‌کنند که کوره‌های غیرمجاز سجزی از جمله آنهاست.
