به گزارش خبرگزاری مهر، آئین رونمایی کتاب «رقصیدن با خودم» نوشته رینا ریگز با ترجمه شهناز ایلدرمی با حضور متجرم اثر، پروین صدقیان، مدیر مسئول انتشارات گل آذین و معصومه گیتی استاد دانشگاه پزشکی تهران و متخصص رادیولوژیست به تازگی توسط انتشارات گل آذین برگزار شد.
در ابتدای این مراسم صدقیان گفت: از آنجایی که این نشر به مسائل مختلف در حوزه زنان می‌پردازد، به نشر زنان شهرت یافته و موضوع این کتاب هم راجع به بیماری رایج بانوان است و جزو مهم‌ترین مواردی است که باید به زنان اطلاع رسانی کرد.
وی ادامه داد: راوی داستان خود مادر دو کودک خردسال بوده است. کسانی که مادر هستند می‌دانند بخاطر بچه‌ها به خودشان زیاد رسیدگی نمی‌کنند و تماماً به فرزندانشان توجه دارند. من خودم زمانی که هجده ساله بودم مادرم در اثر سرطان رحم فوت شد. بعد از رفتن مادرم تازه فهمیدم چه اتفاق ناگواری در زندگی‌مان رخ داده و هنوز که هنوز است درگیر این موضوع هستم به خاطر همین این مسأله بسیار خاصی است و باید اطلاع‌رسانی بشود.
در ادامه این مراسم ایلدرمی گفت: عنوان اصلی این کتاب the Bright Hour است، به معنی فرصت درخشان. با توجه به مفهوم و محتوای کتاب منظور از آن فرصت درخشان، زندگی است. وقتی این کتاب را به ناشر دادم، از روی عنوان کتاب تصور کردند که این کتاب روانشناسی است. من این کتاب را سه سال پیش ترجمه کردم؛ زمانی که پسرم کنکور داشت. او هم وقتی عنوان کتاب را شنید گفت بیشتر شبیه عنوان کتاب‌های آمادگی کنکور است، آنهایی که به دانش‌آموز انگیزه می‌دهند تا قدر فرصت باقی‌مانده را بداند. به همین دلیل تصمیم گرفتیم عنوان کتاب را تغییر بدهیم و خانم صدقیان با حسن سلیقه از عناوین بخش‌های داخل کتاب عنوان «رقصیدن با خودم» را انتخاب کردند.
وی ادامه داد: نینا ریگز این کتاب را پس از ابتلای خود به سرطان سینه نوشته و در آن شرح حال خود و تفکراتش را در مورد زندگی و مرگ به رشته تحریر درآورده است. این کتاب که در سال ۲۰۱۷ چاپ شده جزو پرفروش‌های سایت آمازون و گودریدز بوده است. «رقصیدن با خودم» رمان نیست، بلکه کتابی داستانی است که نویسنده گاهی با شوخ‌طبعی و گاهی جدی از داستان خود می‌گوید. انگیزه ما از ترجمه و چاپ این کتاب روشنگری در خصوص این بیماری بوده و این که چقدر تشخیص زودهنگام این بیماری اهمیت دارد.
این مترجم افزود: این کتاب اصطلاحات پزشکی زیاد دارد. من سعی کردم اصطلاحات پزشکی را برای خواننده پانویس کنم. بعضی از آن‌ها را به فارسی نوشتم، ولی بعضی از هم قابل ترجمه نبود و به همین دلیل در موردشان در پانویس توضیح دادم.
در پایان این آئین گیتی گفت: خیلی خوشحالم که در یک محیط علمی و فرهنگی بحث سرطان پستان را می‌کنیم. در جامعه اطلاع رسانی در مورد سرطان پستان جای کار بسیار زیادی دارد و جای اطلاع‌رسانی آن خالی است. در سال‌های اخیر خانم‌ها با این بیماری آشنا شده‌اند و غربالگری و کارهای تشخیصی تا حدی انجام می‌شود.
وی ادامه داد: دیدن این که بعضی بیماران سرطانی فوت می‌کنند ممکن است اثر منفی روی بیماران بگذارد، ولی واقعیت این است که هر کس با یک بیماری یا حادثه از بین می‌رود. آن طور که می‌دانم داستان کتاب بر این اساس است که انسان از لحظه لحظه عمرش لذت ببرد، مخصوصاً وقتی می‌داند فرصتی که برای زندگی دارد کم و کوتاه است، از این نظر اثر مثبت خود را به این صورت می‌گذارد. بنابراین برای مترجم و ناشر آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم کتاب تأثیر مثبت خود را در جامعه داشته باشد.
